Grupa naszych uczniów przebywa obecnie na wymianie międzynarodowej z Volkswagenem w Oświęcimiu. Młodzież, która na terenie Muzeum Miejsca Pamięci w Oświęcimiu realizuje obszerny program historyczny związany obozem zagłady w Oświęcimiu-Brzezince zareagowała spontanicznym protestem na wieść o rasistowskim skandalu, który miał miejsce w miejscowości Zorneding w Bawarii. Antyrasistowska demonstracja w Zorneding oraz nasz w niej udział wzbudziły zainteresowanie w prasie niemieckiej, m.in. w „Süddeutsche Zeitung“. Poniżej publikujemy list do mieszkańców Zorneding.

Drodzy Ludzie, którzy dziś wieczór staniecie razem w Zorneding !

Piszemy do Was z polskiego miasta Oświęcim, znanego powszechnie na mapie świata pod nazwą Auschwitz. My – to jest grupa uczniów szkoły zawodowej Volkswagena z Emden, Osnabrück i Wolfsburga oraz grupa młodzieży z ZSTiH im Fr. Kępki w Bielsku-Białej.
Od czterech dni pracujemy wspólnie z Międzynarodowym Komitetem Oświęcimskim na terenie Muzeum Miejsca Pamięci w Oświęcimiu i pomagamy zachować to przerażające miejsce jako przestrogę i pamiątkę dla ludzi na przyszłość. I właśnie w Oświęcimiu naszą czujność obudziły w minionych dniach doniesienia internetowe o tym, co spotkało Waszego księdza. Szczególnie przeraziły i dotknęły nas słowa „Do Oświęcimia z Tobą”, które usłyszał ojciec Olivier.
Nasz kontakt z tym miejscem, rozmowy z byłymi więźniami i nasza praca tutaj uświadomiły nam co to znaczyło być więźniem Oświęcimia: poniżenie, tortury, cierpienia, masowe mordy i popioły. Wy też to wiecie ! Życzyć wczoraj drugiemu człowiekowi, żeby się tu dostał – to tak toksyczne, tak przerażające, tak nędzne, tak obrzydliwe! Ale w obecnych czasach takiego ohydnego zdania nie można już powiedzieć nie wzbudzając głośnego i klarownego sprzeciwu wielu wielu ludzi. I dlatego stajemy dzisiaj wszyscy razem. Także i my w Miejscu Pamięci w Oświęcimiu-Brzezince zapalimy nasze świece aby stać się cząstką Waszego protestu i Waszej nadziei, żeby ludzie nigdy nie wysyłali innych ludzi do Oświęcimia, żeby rasizm i antysemityzm nigdy nie zapanowały w Niemczech.
Widzieliśmy w Internecie zdjęcie ojca Oliviera, jego szeroki otwarty uśmiech. Mamy nadzieję, że dzisiaj wieczorem uśmiechnie się kiedy o nas wszystkich usłyszy, że znowu poczuje się w Niemczech jak w domu. Wszystkiego najlepszego!